زندگی خانه ایست با دو پنجره ؛ یکی از این پنجره ها رو به دریا و زیبایی ها
باز می شود و پنجره دیگر رو به کویر خشک و سوزان و بی آب و علف؛ اگر از
پنجره اول به بیرون نگاه کنی خود را سوار بر کشتی می بینی که به سوی
مقصد در حال حرکت است و اگر از پنجره دیگر به تماشا بنشینی خواهی دید
که سوار بر شتری هستی و در بیابانی بی آب و علف سرگردان بی آنکه به
مقصد برسی ؛ پس زندگی را از آن پنجره ای ببین که آن را به تو زیباتر نشان
می دهد . زندگی کن و افسار آن را در دست بگیر تا زندگی بر تو چیره نشود؛
؛ این متن زیبا نوشته ای بود از ثریا تقی زاده ؛